انواع گره ها و کابرد آنها :

• گره هشت ساده Simple Eight
• گره هشت یک لا Figure of Eight : اتصال سر طناب حمایت به کارابین و صندلی نفر صعود کننده یا به کارگاه.
• گره هشت دولا : اتصال سر طناب فرود به کارگاه.
• گره هشت تعقیب Retraced Figure of Eight : اتصال طناب به صندلی و زدن گره هشت در حلقه ای بسته .بعد از زدن گره باید اندازه آن را تنظیم نمود.بطوریکه گره به خوبی به صندلی بچسبد.
• گره دو سر طناب یک لا Fisherman : اتصال دو سر طناب هم قطر به یکدیگر ( کمتر مورد استفاده قرار می گیرد)
• گره دو سر طناب دولا Double Fisherman : اتصال دو سر طناب به یکدیگر با ضریب اطمینان بیشتر نسبت به گره دو سر طناب یک لا و اتصال دو سر طناب غیر هم قطر با اختلاف قطری حداکثر یک شماره.
• گره حمایت  Hafmastwurf : برای حمایت صعود کننده یا فرود مورد استفاده قرار می گیرد . این گره را در مواقع ضروری می توان با یک گره ضامن قفل نمود.( این گره از شوک های ناگهانی به دلیل شکست طناب جلوگیری میکند)
  
• گره چفت شونده Munter Hitch : برای قفل نمودن گره حمایت (زدن ضامن)
• گره خود حمایت Clove Hitch , Mastwurf : برای ثابت کردن طناب _ خود حمایت . این گره در محل کارگاه و بر روی کارابین اجرا می شود. از زاویه دیگر با کارابین و نوع استفاده دیگر
  
• گره تسمه Water Kont : اتصال دو سر نوار (تسمه)
• گره پروسیک Prusik : برای خود حمایت هنگام فرود به کار می رود . خاصیت این گره چفت شدن بر روی طناب است و بنا به همین خاصیت در عملیات بالاکشی نیز کاربرد دارد. نوعی استفاده از گره پروسیک ، زدن یکدستی گره پروسیک
  
• گره بولین Bowline : یکی از مزیت های این گره باز شدن آسان آن حتی بعد از فشار بر روی آن است. ولی بی دقتی در زدن آن می تواند خطر ساز باشد.
• گره رکابی : برای ساختن نردبانها و برانکارد طنابی از آن استفاده می شود.
• گره پروانه : این گره یکی از گرهای کوهنوردی است که از هر سه جهت می توان از آن بار گرفت.

خواص گره کوهنوردی :

1. در مقابل کشش و ضربه محکم و مقاوم است.
2. به سادگی زده و با دست به آسانی باز می شود.
3. هنگام کار بر اثر فشار وارد بر آن باز نمی گردد.
4. هر قدر فشار بر روی آن وارد شود محکم تر می شود.
5. کوچک ، کم حجم و دارای کمترین شکست است . چرا که هر شکست طناب باعث کاهش مقاومت آن می گردد.

گره پروسیک

مدتها بود در تفکر برای نوشتن متنی درباره فرود بودم . اتفاقات متوالی در کوهها و دیواره های ایران هنگام فرود و بحثهای متوالی درباره گره پروسیک و نوع استفاده از آن مرا واداشت تا در این مجال مطلبی حضورتان ارائه کنم .

لازم به توضیح است هدف از نوشتن این مطالب ، استفاده از خرد جمعی عموم کوهنوردان و مربیان و تمامی کسانی است که به کار فنی در ارتفاعات می پردازند .

اشخاص زیادی هستند که اصولا با وجود این گره مخالفند و البته موافقان زیادی هم دارد . برای اینکه زودتر به اصل بحث برسیم بهتر است توجه داشته باشیم در تمامی مراجع کوهنوردی همواره به داشتن خود حمایت تاکید شده و منظور از خود حمایت داشتن اتکا به کارگاه و یا حمایتهای میانی در هر حالت و مقطع از سلسله عملیات صعود یا فرود است . حتی بسیار تاکید می شود تا زمانیکه وارد حمایت بعدی نشدید از حمایت قبلی خارج نشوید . برای داشتن خود حمایت در حین فرود ، ساده ترین و ابتدائی ترین روش استفاده از طنابچه و زدن گره پروسیک بر روی طناب اصلی است . البته ابزارهایی هم وجود دارند که کار با آنها آسانتر است و بعنوان یک گره اتوبلوک (خودکار ) می تواند به ما کمک کند . اما عموم کوهنوردان بدلیل سبک و ارزان بودن از یک طنابچه ۵ تا ۷ میلیمتر – بسته به قطر طناب فرودشان – استفاده می کنند که البته نیاز به تعویض زودهنگام و بررسی دقیق دارد . بحث ما در اینجا لزوم استفاده از این ابزار و خود حمایت فرود نیست . چرا که لزوم آن بر همگان مشخص است .

در سالهای قبل بسیار سعی شد با استفاده از تجربیات اصحاب فن و مربیان و منابع خارجی ، روش صحیحی برای استفاده از گره پروسیک ارائه گردد .

یادم هست که حدود سال ۸۰ اعلام شد که گره پروسیک از بالای ۸ فرود به پائین آن منتقل گردد و چند سال بعد مجددا این گره به جای خود برگشت و در منابع آموزشی مندرج گردید . بنده در اینجا قصد حمایت از هیچ کدام از ۲ روش ارائه شده را ندارم بلکه فقط آنچه به ذهنم می رسد را بیان می کنم و قضاوت را به عهده خوانندگان متن حاضر می گذارم . در ذیل به ترتیب به بیان ویژگیهای استفاده از طنابچه پروسیک در بالا و پائین ابزار فرود می پردازم .

استفاده از طنابچه پروسیک در بالای ابزار فرود :

۱-     استفاده از حداقل امکانات

۲-     استفاده از طنابچه پروسیک که طول حلقه آن حداقل حدود ۴۰ سانتی متر باشد تا فاصله مناسب برای حرکت بر روی طناب داشته باشد

۳-     قفل شدن خوب و سریع و به موقع

۴-     آمدن فشار اولیه بر روی گره پروسیک که البته به سختی هم آزاد می گردد .

۵-      استفاده از ۲ دست هنگام فرود ؛ بطوریکه یک دست برای گرفتن امتداد طناب و دست دیگر برای پائین آوردن گره پروسیک حین فرود استفاده می شود .

استفاده از پروسیک پائین ابزار فرود :

۱-     استفاده از یک اسلینگ بطول تقریبی ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر جهت اتصال ابزار فرود .

۲-     استفاده از پروسیک کوتاهتر نسبت به حالت قبل (و البته کوتاهتر از طول اسلینگ تا وارد ۸ فرود نشود).

۳-     قفل شدن خوب و سریع و به موقع

۴-     آمدن فشار اولیه بر روی ابزار فرود و سپس قفل شدن گره پروسیک که البته این امر به آزاد شدن راحت تر گره منجر می شود .

۵-     استفاده از یک دست که هم امتداد طناب را دارد و هم گره پروسیک را بر روی آن حرکت می دهد .

۶-     داشتن تعادل بهتر بدلیل اینکه ابزار فرود از بدن دورتر است و در حین فرود زاویه امتداد طناب نسبت به ابزار فرود بسته تر است و همین امر موجب اصطکاک بیشتر می شود . و در زمان فرود روی طولهای بلندتر کنترل بهتری به فرود رونده می دهد .

مواردی که در بالا ذکر شد مسلما کامل نیست . خواهشمندم دوستان از ابراز نظراتشان دریغ نکنند . مسلما نظر شما در تصمیم گیریهای بعدی و ارائه آموزش بهتر به علاقمندان مسائل فنی کوهنوردی موثر خواهد بود. لازم به ذکر است هدف ارائه آموزش بهتر برای نوآموزان می باشد . یعنی روشی که افراد مبتدی بتوانند فرود بهتری را تجربه کنند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: